Yolda eski sevgililerini yeni flörtleriyle gördüğünde hafif meşrepliği ele alıp bir anda dünyanın en sıcakkanlı ve yakınlık kurmaya meyilli insanken ben, rüyalarımda, sanırım bu sefer rüyalarım gerçek oluyor.
Düşündüğümde, yaşlandığımda seni yanımda görebiliyorum. Çok seksi bir görüntü değil ama yine de, sonsuza dek yanımda olacağını bilmek, bunu bilmenin verdiği güven diğer şeyleri önemsiz kılıyor.
Ya bu akşamı bir başkasıyla geçirseydim? Evde olmak yerine dışarı çıksaydım? Başka bir gün gelebilecek miydik bir araya? Her şey, her taş yerine oturuyor gibi.
Annem ''Yalnız geçireceğin akşamlar bittiğinde aşık olursun demişti bana.'' Bu sefer olacağım, biliyorum.
Bu akşam olacağım, pek çok şey olacağım; senin olacağım, seninle olacağım, aşık olacağım biliyorum.
Şu anda sahip olduğumuzdan güzel tek bir şey var. Toprak. Ayaklarımız, çıplak ayaklarımız hafif nemli, kahverengi toprağa temas ediyor olsaydı salonun bej halısı yerine dünya yerinden oynayabilirdi benim için.
Johnie Ex Machina'm. Gerçekten oradasın.
Buradasın. Tenimin altında.
İçimdesin.
Ve ben tüm benliğimle, hiç olmadığım kadar samimiyim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder