Delüzyon

Paylaştığımız şeylerin nasıl geride kaldıklarını düşündükçe mahcubiyetini açıklayan bir kadın görmüş gibi içim acıyor.
Aşk?
Hayır. Belki, sanırım, en başından beri aşk değildi. Kuyruk acısıyla karıştırdım en başında, devamında ve sonrasında. Şimdi aradaki farkı görebiliyor olmam durumun değiştiği anlamına gelmiyor.
Seninle geçen zamanı, o zaman içindeki seni arıyorum. Eksikliğini hissediyorum.
Yine de biliyorum ki yaşadıklarımız sadece benim için gerçekti yani gerçek değildi.
Yanılsamamızın güzelliğine kapıldım ve aslında yanılsamalar böyle çalışır. Kısa vadeli bir gösteri sunduk kendimize ve tanıdıklarımıza; ayılma vakti geldiğinde ben gözlerimi açmayı reddettim.

Etraf hala karanlık, küçük ışık demetleri delseler de hafiften gözlerimi.