Eski günlerimi hatırlamak beni yaşlanmaktan alıkoyuyor ise eğer, üzüm üzüme baka baka kararır misali, asla ihtiyarlamayacağım. Zira hep çocukluğum ve diğer çocukları var gözümün önünde.
İzmir'in çocukları.
İzmir'in sokakları. Sonlarında, en çıkmazının bile, deniz olan sokaklar. Su ve taşın iç içe yaşamasının hayatımızdaki etkisini silmeden, silemeden, silmeye çalışmadan yaşıyoruz ya biz hani orada...
İstanbul'da denizin ayırıcı bir etkisi var. Şehirle bir değil de onu ortasından insanları kim bilir kaç yerinden bölen bir havası var.
İmbat yerine.
İzmir'de kötü bir şey olmaz, olsa da insanlar yardıma koşar rahatlığına alışarak büyüdükten sonra İstanbul yürüyüşlerine hakim olan temkinli olma hali yoruyor insanı.
Bu yüzden sanırım, hep bir iz olarak kalacak, tıpkı şu an var olduğu gibi.
Pekala, öyle olsun. Bence hava hoş. Madden yanımda olmaları bir yana kimsenin hatırası bile benim için önemli değil ise ben de İzmir'le çıkarım.
Ve hiçbir ademoğlunun sevgilim hakkında atıp tutmasına izin vermem.
...
Dediğim gibi, eski günlerimi hatırlamak beni yaşlanmaktan alıkoyuyor ise eğer, asla ihtiyarlamayacağım.
Gerçi kimi kandırıyorum, eskileri yad etmek yaşını almış insanların yaptığı bir şey ve unumu elemiş olmanın rahatlığıyla yaşıyorum. Hadi boyoz yapayım.
sen boyoz mu yapıyorsun ??? :))
YanıtlaSilizmirde bir şey olmaz demişsin, kötü bir şey olmazı kastetmişsin, ama çok net değil yani en azından ben sendeledim okurken canımcım...
Hmm görüşünüz işleme alındı efendim. =)
YanıtlaSil