6.11.2010

Gündoğumuna Kadar Üzerinde Uzanmama İzin Ver

Beni öptü ve bana ihtiyacı olduğunu söyledi. Hayır, hayır aslında tam olarak söylediği şey ihtiyacı olanın ben olduğumdu.
Artık arada bir fark varsa bilemem.
Bana sarılmasını ve bırakmamasını istiyordum evet ama hayatımda daha fazla karışıklığa da gerek yoktu işte. Biliyordum ki bir başkasıyla birlikteydi ve ben aptalı oynamak istiyor muydum? Şüpheliyim.
Yine de onu sevme düşüncesi güzel bir fikirdi. Onunla aşk yapmayı istiyordum da.
Kısacası kafam fena karışıktı, dışarıda yağmur yağıyordu ve eve dönmek için geç olmuştu.
Elimi sıkıca tuttu ve kendine doğru çekti sonra. Belki de salak gurura gerek yoktu, aşkın tatlılığına, samanlıktan seyrana uzanabilme olasılığına inanmak istemiyor da değildim. Tüm diğer küçük adayları silip onun hayatının ikinci erkeği olabilirdim.
Zira o gece, ona karşı savunmasızdım bende ne bulduğunu anlamadığım biri için düşebilirdim sonu meçhul bir kuyuya belki.
Gözlerinin önünde onunla asla olmayacağım bir toplumun içinde onsuz kaybolmuş hissedebilirdim.
Bu gece burada kal deyip duruyordu.
Ve benim tek cevabım ''Yarına kadar seninim.,, oldu.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder