5.19.2011

Senin de O İlişkide Hakların Olduğunu Unutmuştum

Bırakıp gitmesinden korkacak kadar birisine tutulmayı arzuluyorum. Oysa nasıl yorardı bu beni. Satır satır tükenirken mutluluğum kendime bile itiraf etmekten çekinip, haz duyuyordum bundan. Bana bunu yaşattığın için sana kızardım. Bi' nevi oyundu bu benim için. Blöf yapabilirdik, gideceğimiz yol kapının eşiği olabilirdi ancak.
Ve illa kapı çarpılacaksa, içten çarpılırdı sadece.
Yaptığımızın, yaşadığımız şeyin bizi gerçekten yok edebileceğini düşünmemiştim. Ben bunlarla bitmezdim.
Seni düşünmediğim, özgür iradeni yok saydığım kısım buydu. Sonra sen gerçekten gitmekten söz etmeye başladın. Öngöremedim. Benim için hala oyundu bu.
Kadıköy ve Beşikaş'ta oynadığımız saklambaşlar misali.
Kapının dışına çıkıp seni son kez öptüğüm gün içten içe inkar etsem de, o an fark ettim oyunlar da biz de çok önce bitmiştik.
Şimdi anlıyorum. Senden gidenler, sana gelmeyenler ve senin gidemediklerin yüzünden olduğun yerde durmak senin için zaten zorken ben bi' de kendi dramamı yaydım üstüne.
Şu anda gitme arzusunu takdir ediyorum. Senin başlattığın süreç sebebiyle. Ama nereye?

Cevabın İzmir olmayışı üzücü. O koyda beni oyalayacak balık kalmadığını, artık, biliyorum.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder