Mevsim hislerinden olsa gerek, elimi eteğimi her an bi' ademoğluna kaptırabilirim, tanrıya şükür her daim buzdağı timsali heriflere meylediyorum buzyanığından başka bir yerimi dağlayan ateş yok civarda.
Bi' yandan hala hasar görebilecek olduğumu hissetmek hoşuma gidiyor. Durumum sandığımdan iyi, yürüyen yekpare nasır değilim ne korktuğum ne de umduğum gibi içten içe.
Yaşm da gençmiş henüz geçmemiş. Kanatlanmak için enerji içeceklerine ihtiyacım yok.
Yine de, dendiği gibi, yanmayacksa kanatlar ne işe yararlar?
Bi' başka deyişle sevgilisinin karşısında bir şey yapamayıp, kontrolü elden bırakıp ağlayan en yakın arkadaşıma öykünüyorum bu gece.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder