Kaybedilmiş Davayı Gördüğümde Tanırım

Gecenin bi' körü, uyuyamıyorum. Karşımda bir ayna var ve ben kendimden öte seni görüyorum. Her ayna sırlanmış bir kapıdır, ne zaman nereye açılır bilinmez dediklerinde inanmalıydım belki de.
Bu gece sana çıplaklığımla seslenmek istedim galiba. Ergenliğimi de böyle dindirirdim ben. Tişörtüm ve iç çamaşırım ayaklarımın dibinde duruyorlar.
Omuzlarım ne kadar güzel...
Beyaz ışık altında bile güzel gözüküyorum. Hiç iz yok önceki aşıklardan ya da önceki pişmanlıklardan. Tanrıya şükür pişman olduğum aşığım da yok geçmişimde.
Her zamanki kadar safım. Toujours pur.
Bekaretimi kaybedişim işlemle sabit değilmiş, yolda bir yerde düşürmüşüm gibi.
Oysa düşüncelerim bile bakir değil artık. En iyi sen biliyorsun bunu, ben kötü biriyim. Hafızam ve duygularım tecavüz misali işgal altındalar.
Sex is an illusion. Bazen güzel bir illüzyondur. Bu da senin güzelliğin, diyip geçiştiriyorum.
Sonra sık sık aklımı ziyaret eden düşüncenin ışıkları yanıveriyor birden. Neden cazip geliyorum cezbolanlara? Benim suçum değildi, pervane misali yandıysa kanatları. Benimki bir oyundu sonuçta, böyle doğdumsa eğer.
Kabullenemediğim, eli senin kazanman da olabilir pek tabi.
Aşıkların ortasında yetiştikten sonra aşkın tarafından alt edildim galiba. Gerçi durdurabilecek olsam da durdurmazdım bunu, şikayet etmiyorum.
Şimdi, olur da bunu okursan, çıplaklığımı kağıt üzerinde görürsen bir de bu yenilmişliğim seni yermesin kağıt üzerinde benim için hiçbir iyi yanı olmayan. Bütün sorumluluk benimdi.
Derin esmerliğe mahkum yaşayacak olsa da hayatı, derini karanlık olan benim.
Pir-ü pak ol sen diye buyuruyorum sana şimdi. Çünkü ben ben olmanın sorumluluğunu sırtlanabilir ve aynamla mutlu mesut yaşayabilirim.
Sen bunu yapamazsın.
Daha.
Zira ben geçmişimin hiçbir yanından pişman değilken senin geçmişinde varım.
Bu dediğimin aynını diyebilir misin?

Samimiyetle