Verilebileceklerin En İyisi

Sana tam bir adam olmadığını söyleyen çıkmadı, değil mi hiç? Buz dağları barındıran bakışları olan, ferleri sönmüş yeşil gözlü ve ruhtan yoksun insan kabuğu olmaktan ileriye gidemedin sen hiç. Ben ise senin sıcaklığını hissetmeyi hayal ettim hep çünkü soğukluğunun tenimi acıtmasından öteye geçemedim bir türlü. Bu yüzden gerçekleşmesini mantıklı olan tek şey, bitmesine izin vermek.

Sana obsesif olduğunu söyleyen çıkmadı değil mi? Hak etmediğin halde sana verdiğim ve sırf bu yüzden yorulduğum aşkıma sıradan bir kelime muamelesi yaptın. Benim ''Bitti.'' deme yolum bu.

Sana güven ve saygının mutlaka kazanman gereken iki şey olduğunu kanıksayacağını da söyleyen çıkmadı değil mi? İki şeyde iyi değildin zaten. Birincisi saygının gerekliliğine inanmazdın, güvenmezdin başkasına, ikincisiyse konu beni sevmek olduğunda oturup hiç tanımadığı birinin dertlerini çözen sen, ilgisizdin. Asla hiçbir şey vermedin ve sanırım bu gelen benim sıram...

Çünkü ben sana verebileceğimin en iyisini verdim. Günlerimi, haftalarımı... Aylarımı ve yıllarımı da verirdim, sen böyle olmasaydın. Ama ben sana, dedim ya, verebileceğim şeylerin en iyisini verdim, sen ise daha değersizlermiş gibi davrandın. Bu sebepledir ki; geriye kalan bir şeyim yok.

Sanırım sen ve ben, biz olmayı bitirdik.

21 Ocak 08 - İzmir