Keşke bi' kitap bittikten sonra diğerine başlamak, ama bu bitti diye yakınmamak her daim mümkün olsa. Yeni başlanılan kitap 'Ben hala öncekini düşünüyorum ama.' itirafıyla rafa geri konmasa. Ya da raftan düşmese bi' kez alındı diye artık.
Keşke, kitabını bittiğini bittiği an kabullenip dışına çıkabilsek hemen. Kitabın bizden başka bir süreç haline gelip dur desek de devam etmesini engelleyebilsek ya da.
Ya da. Ya da kitaplar hiç bitmese.
İnsan sabahın bi' köründe hiç işi gücü yokmuş gibi kalkıp kitaplığına gidip bakmasa. Sadece bakmasa. Açıp tekrar okuma cesareti olmadığını fark etmese.
Tabi kurgu iyiyse. Yalanları gerçekçi değil de gerçekse.
Böyle kitaplar olmasa.
Tanrı bize, Teslis-i Müstesna'ya, böyle kitapları tekrar tekrar yaşatmasa/yazdırmasa/okutmasa.
Daha bugün bunları düşünüyordum.öf.
YanıtlaSil