Yan Etkiler

...
Dayanabileceğinden fazlası olmamdan korktun durdun. Hani içinde hiç ışık olmayan o 'kedi odası'nda sevişirken biz gözlerindeki yansımam bir şamdan gibiydi.

Ben karanlıkta dahi parlayan biriydim sen ise karanlığın içinde görünmez.

Ve ben bir o kadar da çocuktum. Bu farklılığımızı seveceğini düşünürken beni söndürmeye çalıştın sen.

Söylediğin her şeye inandım üstelik. Beni koruyabileceğinden bahsettiğinde, aptalım ben malum; kimden, neden nasıl ve neden sen koruyorsun ki beni diye sormadım hiç.

Neyse; sonuçta affettim ama unutmaktan gerçekten fersah fersah uzağum.

İstersen 'ah o gemide ben de olsaydım...' diye şarkı söyleyebilirsin.

Ama kendi cennetimden çıkıp da seninle cehenneme geldiğim evlerin her birinde ağlamak istesem de sustum ya ben sen de yanımda uyurken horlayışlarınla beni tükettiğini göremedin.

Üstelik yaşadığımız benim hayatım bile değildi üstelik, seninkini yaşıyorduk.

Tanrı'ya şükür Zeynep oradaydı. Bana 'İçinde tut ki bi' başlarsan ne sen ne de ben ilelebet susamaz zırlarız. Bu kuralları sen yarattın unutma.' diye şarkı söylemek için.

Ah ama şimdi, hali hazırda kahkahalarıma dönüp onlarla tüm 'garçon'ları rahatsız ederken inan aynı boku tekrar yemeyeceğimi çok iyi biliyorum. Dedim ya 'unutmaktan fersah fersah...'

Sayende fark ettim ki ben gerçekten müthiş biriyim. Tüm dünya senin adını ağzından düşürmezken ben bir gün, istediğimde, hepsi ayaklarıma kapanmak için evime gelecekler.

Ama sen sakın zahmet etme çünkü artık hem kapıyı kime açacağımı hem de anahtarını nerede nasıl unutacağımı öğrendim.