Toute douceur toute ironie se rassemblaient
Pour un adieu de cristal et de brume,
Les coups profonds du fer faisaient presque silence,
La lumière du glaive s'était voilée.
Je célèbre la voix mêlée de couleur grise
Qui hésite aux lointains du chant qui s'est perdu
Comme si au delà de toute forme pure
Tremlât un autre chat et le seul absolu.
Ô lumière et néant de la lumière, ô larmes
Souriantes plus haut que l'angoisse ou l'espoir,
Ô cygne, lieu réel dans l'irréelle eau sombre,
Ô source, quand ce fut profondément le soir!
Il semble que tu connaisses les deux rives,
L'extrême joie et l'extrême douleur.
Là-bas, parmi ces roseaux gris dans la lumière,
Il semble que tu puises de l'éternel.
Kathleen Ferrier'in Sesine
Tatlılığın ve alayın külliyatı toplanmış
Kristalden ve sisten bir elveda için,
Zincire vurulu iki vücut tamamen susmuş,
Savaşın ışığı peçelere bürünmüş.
Çakırkeyf kavgaların sesini övüyorum
Uzaktan gelen bir şarkı yüzünden duraksayan
Sanki tüm saflığın ötesindeymişcesine
Titrek bir kedi ve salt yalnızlık.
Ey ışık ve ışığın hiçliği, ey gözyaşları
Hüzün ve umuttan daha yücedir gülümseme,
Ey kuğu, zahiri karanlık sulardaki gerçek mekan,
Ey kaynak, gecenin ta derini olduğunda!
Irmağın iki yakasını bilir gibisin,
Aşırı mutluluk ve aşırı acı.
Orada, mehtap altında gri sazlıkların arasında,
Sonsuzluğu çeker gibisin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder